aapjes !!!!
Blijf op de hoogte en volg Hans en Marja
10 December 2012 | India, Sohna
Namaste allemaal.
Apen. Het is hier een ware plaag. en vooral bij tempels en in pelgrims stadjes zoals Vrindavan.
Bij alle groentestalletjes staan een paar stokken om de apen van zich af te houden.
Maar het lukt ze altijd weer om wat van de stalletjes mee te pikken.
Laatst hadden we een papaya gekocht maar na een halfuurtje werd het zakje met de papaya uit de
handen van Hans gegrist.
Ze hebben een bepaalde techniek hiervoor. Je wordt meestal van achteren aangevallen.
Het gaat heel snel en hij zet zich af en met een speer gaat hij ervandoor en deze keer was het onze heerlijke papaya.
Het is even schrikken maar achteraf moet je hier om lachen. Toch slim van ze.
Maar hier in Vrindavan is het werkelijk een plaag. Ze zijn soms zelfs agressief.
Diverse mensen waarschuwde mij al om mijn bril af te zetten. De apen vinden het te gek om dit van je neus
weg te gritsen. Ik dacht dat het wel mee zou vallen maar toch voor alle zekerheid afgezet.
Maar als de zon zo fel schijnt is het toch wel lekker zo'n zonnebril.
Toen we weg liepen van de tempel complex werd plots mijn bril van mijn gezicht gerukt. Het ging zo snel.
De aap zette zich af tegen mijn lichaam. Ik stond te trillen op mijn benen en gaf een behoorlijke gil.
Toen ik me omdraaide zag ik de boef met mij bril ervandoor gaan. Gel;ukkig zag een man dat en stooide direct
voer naar de aap waarop hij mijn bril liet vallen. Dat eten vond hij veel lekkerder.
Wat een mazzel. We hebben deze redder natuurlijk vlink beloond.
Ik had mijn lesje wel geleerd. Toch?
Nu was ik altijd al bang voor apen maar daar werd dit wel versterkt. Ik vertrouwde ze al voor geen cent.
Uiteindelijk moesten we door smalle steegjes lopen en helaas zijn die krengen door ook.
Ik dacht ik hou mijn bril wel even in mijn hand.
Niet slim dus. Een van de apen op de grond zag mijn bril in mijn hand. Ik vond hem al
te dicht naar mij toekomen. En ja hoor hij sprong nu recht naar mij toe. Hans zag het gelukkig ook en na
de oerbrullen van Hans en mijner zijds hebben we zijn actie kunnen belemmeren.
Maar ik voelde zijn lijf tegen mij aan. Je wilt niet weten hoe beangstigd dit was.
Wat een emotie.
Maar de dag was nog niet voorbij.
We liepen naar de rivier om wat mensen te bekijken. Op we weg naar de rivier liepen we een hond tegemoet wat zich
zeer vreemd gedroeg.
Gelukkig zag Hans vrij snel wat er aan de hand was. De hond was besmet met hondsdolheid.
Levensgevaarlijk. Hij schuimbekte een beet een beetje om zich heen. Hij was al in ver stadium.
Een beet of zelf speeksel van deze hond en je gaat heel naar dood als je niet snel genoeg wordt geholpen.
Nu hebben wij wel een vactinatie gehad zodat wij een paar uur meer levenskans hebben maar hoe zit
het met de mensen en dieren hier? De mensen lachten een beetje, gingen er met een boog omheen en lieten de hond creperen.
Vreemde situatie.
Ondertussen komt er een Ba Ba langs ( een heilige) en vroeg of ik sex wilde. Nu moet het toch niet gekker worden.
Ik zei: Met jou zeker?? wat denkt hij wel.
Maar hier doen ze alles voor geld.
Ondertussen liepen we terug naar onze guesthousje voor een uurtje rust.
Om de producten in een winkeltje te bekijken had ik even mijn bril opgezet.
We lopen de winkel uit en ik had niet in de gaten dat ik mijn bril op had.
In het straatje zat een grote enge aap. Hij zag er behoorlijuk verminkt uit van het vechten en miste een deel van zijn lippen.
Het was een naar gezicht. Toen we verderliepen had ik al het gevoel dat hij achter ons na liep.
Toen ik Hans dat vertelde was het al te laat.
Ik voelde de poten op mijn lijf en hij griste mijn bril van mijn hoofd. Ik gilde de boel bij elkaar. Draajde me in paniek om en kwam onzacht met m'n hoofd tegen de hoorn
van een passerende koe. Gelukkig net niet in mijn oog!!
Een paar jongens boden voor 200 rupies aan om de bril ontfutselen aan de aap. Na een instemmende knik gooide ze een banaan
naar de aap waarop hij vanaf het dak de bril naar de jongen gooide.
Wat een bizarre situatie. Het lijkt wel of ze daarop zijn getraind!?!
De volgende dag moesten of 80 km naar Palwar of 110 Km naar Sohna.
Na 60 km hoorde we muziek. En aangezien de trouwseizoen is aangebroken zijn we gaan kijken.
De mensen vonden onze aanwezig wel leuk en nodigde ons uit om te blijven.
Er was een wagen met live muziek en drie mannen verleed als vrouwen waren prachtig opgemaakt
en dansden er flink op los. Iedereen erom heen dansde mee .
Er waren ook 4 prachtig versierde paarden met belletjes aan hun poten, ze waren getraind als dans paarden.
Onvoortstelbaar dat deze paarden niet in paniek raakten en om zich heen gingen trappen.
Op de keiharde muziek en geschreeuw van het publiek gingen ze dansen. Het was een geweldig gezicht.
Uiteindelijk moesten we met de meut meedansen. Een van de gasten vroeg of wij mee gingen voor de lunch.
De bruidegom zat wezenloos in een auto. Hij was prachtig gekleed met een tulband,
Deze bruiloft was een maand geleden door de familie geregeld. Hij had nog nooit zijn aankomde vrouw ontmoet.
Dat zou over een uurtje gebeuren. Na de lunch zou hij haar voor het eerst gaan zien.
De lunch was geweldig en na de lunch mochten Hans en ik naar de vrouwenverblijf.
We mochten foto's maken van de bruid - een zeer jong meisje met droevige oogsjes.
Ze was daar met haar moeder en twintig andere vrouwen.
Dat wij dit mochten bijwonen vonden we heel bijzonder. Dit alles werd voor ons geregeld door een dikbuikige familie lid.
We hadden niets met deze man maar we wilde graag de bruiloft bijwonen. Het was aardig van hem.
Maar nadat hij hoorde dat we geen kinderen hadden kreeg hij medelij met Hans .
En Ja, Hans had er weer een zoon bij. Hij vertelde Hans dat hij Hans als zijn vader beschouwde. O nee...... niet weer.
Na de lunch werd de bruidegom op een paard gehezen waarmee hij naar de vrouwenverblijf werd gebracht.
Uiteindelijk werd de ontmoeting geregeld tussen de bruid en bruidegom.
Dit was voor ons het moment om weer verder te gaan met onze reis.
Wat een geweldige ervaring.
Alleen waren we niet zo blij met onze nieuwe dikbuikige zoon. Wegwezen dus.
Nu zijn we in een hotel belandt boven op een berg in het stadje Sohna ( 65 km van Delhi)
Prachtig omgeving en heelijk rustig.
Even bijtanken . Maar een nadeel.......... Er zijn hier ook weer heel veel apen.
We mochten de computer gebruiken van het hotel en ik zit nu met een stok naast mij dit verhaaltje te tikken.
De deur staat namelijk open en die krengen kunnen zo naar binnen.
En morgen de laatste 65km naar ons hotelletje Delhi. Ook leuk om na 2 maanden weer naar huis te gaan!
Groetjes en hopelijk tot spoedig......
Hans & Marja
Advertentie sluiten
Info
© 2012 MicrosoftGebruiksrechtovereenkomstPrivacyverklaringInformatie ove
Apen. Het is hier een ware plaag. en vooral bij tempels en in pelgrims stadjes zoals Vrindavan.
Bij alle groentestalletjes staan een paar stokken om de apen van zich af te houden.
Maar het lukt ze altijd weer om wat van de stalletjes mee te pikken.
Laatst hadden we een papaya gekocht maar na een halfuurtje werd het zakje met de papaya uit de
handen van Hans gegrist.
Ze hebben een bepaalde techniek hiervoor. Je wordt meestal van achteren aangevallen.
Het gaat heel snel en hij zet zich af en met een speer gaat hij ervandoor en deze keer was het onze heerlijke papaya.
Het is even schrikken maar achteraf moet je hier om lachen. Toch slim van ze.
Maar hier in Vrindavan is het werkelijk een plaag. Ze zijn soms zelfs agressief.
Diverse mensen waarschuwde mij al om mijn bril af te zetten. De apen vinden het te gek om dit van je neus
weg te gritsen. Ik dacht dat het wel mee zou vallen maar toch voor alle zekerheid afgezet.
Maar als de zon zo fel schijnt is het toch wel lekker zo'n zonnebril.
Toen we weg liepen van de tempel complex werd plots mijn bril van mijn gezicht gerukt. Het ging zo snel.
De aap zette zich af tegen mijn lichaam. Ik stond te trillen op mijn benen en gaf een behoorlijke gil.
Toen ik me omdraaide zag ik de boef met mij bril ervandoor gaan. Gel;ukkig zag een man dat en stooide direct
voer naar de aap waarop hij mijn bril liet vallen. Dat eten vond hij veel lekkerder.
Wat een mazzel. We hebben deze redder natuurlijk vlink beloond.
Ik had mijn lesje wel geleerd. Toch?
Nu was ik altijd al bang voor apen maar daar werd dit wel versterkt. Ik vertrouwde ze al voor geen cent.
Uiteindelijk moesten we door smalle steegjes lopen en helaas zijn die krengen door ook.
Ik dacht ik hou mijn bril wel even in mijn hand.
Niet slim dus. Een van de apen op de grond zag mijn bril in mijn hand. Ik vond hem al
te dicht naar mij toekomen. En ja hoor hij sprong nu recht naar mij toe. Hans zag het gelukkig ook en na
de oerbrullen van Hans en mijner zijds hebben we zijn actie kunnen belemmeren.
Maar ik voelde zijn lijf tegen mij aan. Je wilt niet weten hoe beangstigd dit was.
Wat een emotie.
Maar de dag was nog niet voorbij.
We liepen naar de rivier om wat mensen te bekijken. Op we weg naar de rivier liepen we een hond tegemoet wat zich
zeer vreemd gedroeg.
Gelukkig zag Hans vrij snel wat er aan de hand was. De hond was besmet met hondsdolheid.
Levensgevaarlijk. Hij schuimbekte een beet een beetje om zich heen. Hij was al in ver stadium.
Een beet of zelf speeksel van deze hond en je gaat heel naar dood als je niet snel genoeg wordt geholpen.
Nu hebben wij wel een vactinatie gehad zodat wij een paar uur meer levenskans hebben maar hoe zit
het met de mensen en dieren hier? De mensen lachten een beetje, gingen er met een boog omheen en lieten de hond creperen.
Vreemde situatie.
Ondertussen komt er een Ba Ba langs ( een heilige) en vroeg of ik sex wilde. Nu moet het toch niet gekker worden.
Ik zei: Met jou zeker?? wat denkt hij wel.
Maar hier doen ze alles voor geld.
Ondertussen liepen we terug naar onze guesthousje voor een uurtje rust.
Om de producten in een winkeltje te bekijken had ik even mijn bril opgezet.
We lopen de winkel uit en ik had niet in de gaten dat ik mijn bril op had.
In het straatje zat een grote enge aap. Hij zag er behoorlijuk verminkt uit van het vechten en miste een deel van zijn lippen.
Het was een naar gezicht. Toen we verderliepen had ik al het gevoel dat hij achter ons na liep.
Toen ik Hans dat vertelde was het al te laat.
Ik voelde de poten op mijn lijf en hij griste mijn bril van mijn hoofd. Ik gilde de boel bij elkaar. Draajde me in paniek om en kwam onzacht met m'n hoofd tegen de hoorn
van een passerende koe. Gelukkig net niet in mijn oog!!
Een paar jongens boden voor 200 rupies aan om de bril ontfutselen aan de aap. Na een instemmende knik gooide ze een banaan
naar de aap waarop hij vanaf het dak de bril naar de jongen gooide.
Wat een bizarre situatie. Het lijkt wel of ze daarop zijn getraind!?!
De volgende dag moesten of 80 km naar Palwar of 110 Km naar Sohna.
Na 60 km hoorde we muziek. En aangezien de trouwseizoen is aangebroken zijn we gaan kijken.
De mensen vonden onze aanwezig wel leuk en nodigde ons uit om te blijven.
Er was een wagen met live muziek en drie mannen verleed als vrouwen waren prachtig opgemaakt
en dansden er flink op los. Iedereen erom heen dansde mee .
Er waren ook 4 prachtig versierde paarden met belletjes aan hun poten, ze waren getraind als dans paarden.
Onvoortstelbaar dat deze paarden niet in paniek raakten en om zich heen gingen trappen.
Op de keiharde muziek en geschreeuw van het publiek gingen ze dansen. Het was een geweldig gezicht.
Uiteindelijk moesten we met de meut meedansen. Een van de gasten vroeg of wij mee gingen voor de lunch.
De bruidegom zat wezenloos in een auto. Hij was prachtig gekleed met een tulband,
Deze bruiloft was een maand geleden door de familie geregeld. Hij had nog nooit zijn aankomde vrouw ontmoet.
Dat zou over een uurtje gebeuren. Na de lunch zou hij haar voor het eerst gaan zien.
De lunch was geweldig en na de lunch mochten Hans en ik naar de vrouwenverblijf.
We mochten foto's maken van de bruid - een zeer jong meisje met droevige oogsjes.
Ze was daar met haar moeder en twintig andere vrouwen.
Dat wij dit mochten bijwonen vonden we heel bijzonder. Dit alles werd voor ons geregeld door een dikbuikige familie lid.
We hadden niets met deze man maar we wilde graag de bruiloft bijwonen. Het was aardig van hem.
Maar nadat hij hoorde dat we geen kinderen hadden kreeg hij medelij met Hans .
En Ja, Hans had er weer een zoon bij. Hij vertelde Hans dat hij Hans als zijn vader beschouwde. O nee...... niet weer.
Na de lunch werd de bruidegom op een paard gehezen waarmee hij naar de vrouwenverblijf werd gebracht.
Uiteindelijk werd de ontmoeting geregeld tussen de bruid en bruidegom.
Dit was voor ons het moment om weer verder te gaan met onze reis.
Wat een geweldige ervaring.
Alleen waren we niet zo blij met onze nieuwe dikbuikige zoon. Wegwezen dus.
Nu zijn we in een hotel belandt boven op een berg in het stadje Sohna ( 65 km van Delhi)
Prachtig omgeving en heelijk rustig.
Even bijtanken . Maar een nadeel.......... Er zijn hier ook weer heel veel apen.
We mochten de computer gebruiken van het hotel en ik zit nu met een stok naast mij dit verhaaltje te tikken.
De deur staat namelijk open en die krengen kunnen zo naar binnen.
En morgen de laatste 65km naar ons hotelletje Delhi. Ook leuk om na 2 maanden weer naar huis te gaan!
Groetjes en hopelijk tot spoedig......
Hans & Marja
Advertentie sluiten
Info
© 2012 MicrosoftGebruiksrechtovereenkomstPrivacyverklaringInformatie ove
-
10 December 2012 - 15:07
Trudy Deutekom:
Hoi Marja en Hans,
Wat een hilarisch verhaal! Ik zag steeds die apen om je heen. Maar wat een akelige beesten zijn het toch. Heeft Hans er geen last van gehad? Vallen zij alleen mooie vrouwen lastig? Gelukkig komen jullie snel huiswaarts en ben je daar van af. Voorlopig, voor jullie, geen Artis of Apenheul.
Tot gauw, groeten Trudy en Rob
-
10 December 2012 - 18:35
Riet:
Hallo,
Nou, het wordt tijd dat jullie terug komen! ratten, apen, minnaars, adoptiekinderen! Wat nog meer?
Het laatste bericht slaat alles! Lest best.
Fijn dat jullie er straks weer zijn. Een heel goede reis gewenst , tot straks. Liefs Henc en Riet -
11 December 2012 - 09:49
Simone Groot:
Hey Hans en Mara,
Wat een verhaal van die aapjes..hihihi
Ik wens jullie nog een fijne vakantie en goedereis terug
En tot snel!
x Simone -
11 December 2012 - 15:15
Mariette:
nou nou,als jullie een bijbaan zoeken bij terugkeer in Nederland kan ik jullie aanbevelen bij de Apenheul!
Goede terugreis naar de winterkou.
xx Mariette -
11 December 2012 - 15:21
Lieuwe En Ria :
Marja en Hans,
kom maar gauw terug naar Nederland!!
het is daar niet pluis!
enge apen, griezelige heiligen en mannen die een vader zoeken!
hier kom je tot rust!
maar geniet nog van jullie laatste dagen in Delhi!
tot gauw
Lieuwe en Ria -
12 December 2012 - 09:31
Martha En Sjef:
lieve globetrotters...wat een geluk dat Hans geen last had van de apen...alleen de papaya weg...vooruit dan maar!! verder geen zoon meer...ook weer een last minder...jullie komen lichter thuis!
heerlijk om jullie weer te zien...goede terugreis! martha en sjef -
12 December 2012 - 09:31
Martha En Sjef:
lieve globetrotters...wat een geluk dat Hans geen last had van de apen...alleen de papaya weg...vooruit dan maar!! verder geen zoon meer...ook weer een last minder...jullie komen lichter thuis!
heerlijk om jullie weer te zien...goede terugreis! martha en sjef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
